Tuesday, June 30, 2015

දියවන්නාවේ සැඟවුන සමුද්‍රදේවී - රාජාවලිය XXXVIII

ඔන්න එහෙනම් සෑහෙන කාලෙකට පස්සේ ආපහු මේ පැත්තට ආවා. පහු ගිය කාලේ බ්ලොග් ලියන්න තියා බලන්නවත් උනේ නැහැ. දිග නිවාඩුවක් ගත්ත හින්දා :). පරණ පාඩම් අමතක උනාට කමක් නැහැ. ඉතිහාසේ කොතනින් පටන් ගත්තත් ඉතිහාසෙම තමා. එහෙනම් ආපහු රාජාවලියට බහිමු ඕන්...

                                                     ~~~~~~~~~~~



 ඉතින් අපි අන්තිමට කතා කළේ විජයබා කොල්ලය ගැන. විජයබාහු රජතුමා මරලා පුත් කුමාරවරු තුන්දෙනා රාජ්‍ය බෙදා ගත්ත විදිහ ගැන. වැඩිමලා බුවනෙකබාහු VII නමින් කෝට්ටේ රජ වෙනවා. දෙවෙනියා, රයිගම් බණ්ඩාර ට රයිගම ප්‍රදේශය ලැබෙනවා. බාලයා වෙච්ච මායාදුන්නේ ට සීතාවක ප්‍රදේශය ලැබෙනවා. හැබැයි මේ තුන් දෙනා ඔය බෙදාගත්ත විදියටම සමාදානෙන් රට පාලනය කරගෙන හිටියා කියලා හිතුවොත් ඒක වැරදියි. කෑල්ලක් ලැබුනට පස්සේ තව කෑල්ලක් තියනම් හොඳයි කියලා හිතෙන එක ඉතින් මිනිස් ස්වභාවය නේ.

ඉතින් මායාදුන්නේ කුමාරයාත් සීතාවක පාලකයා උනාට කෝට්ටේටත් ඇහැ ගහගෙන තමයි ඉන්නේ. මේක බුවනෙකබාහුට රහසකුත් නෙමෙයි. මේ හින්දා බුවනෙකබාහු රජතුමා ආරක්ෂාව ඉල්ලන්නේ පෘතුගීසීන් ගෙන්. අනෙක් අතට මායාදුන්නේ කුමාරයා මුස්ලිමුන් ට පක්ෂපාති වෙලා ඉන්දියාවේ සමොරින්වරයා ගෙන් උදව් ඉල්ලනවා. සමොරින්වරයා ලංකාවට මලබාර් සේනාවක් එවනවා පිළිතුරු වශයෙන්. මලබාර් හමුදාව මුලින්ම කරන්නේ බුවනෙකබාහු රජු හමු වෙලා පෘතුගීසි සොල්දාදුවන් තමන්ට බාර දෙන්නයි කියලා ඉල්ලන එක. මේ වැඩේ ලේසි කරගන්න ඔවුන් රජුට බොරුවකුත් කියනවා, මුහුදේ සටනකින් පෘතුගීසින් පැරදුන බවට.

ඒත් රජතුමා මේක එක පාරටම විශ්වාස නොකර කොළඹින් විමසීමක් කරලා ඒක බොරුවක් බව දැන ගත්ත නිසා මේ උපාය හරි යන්නේ නැහැ.  ඒ නිසා මලබාර් සේනාව කෙලින්ම සටනට බහිනවා. පෘතුගීසින් සිංහල හමුදාවේත් උදව් ඇතිව මලබාර් සේනාව පරාජය කරනවා. නොමැරී ඉතිරි වෙච්ච මලබාර් සොල්දාදුවන් මායාදුන්නේ ළඟට පලා යනවා. මේ සිද්ධියෙන් පසු බාන්නේ නැතිව මායාදුන්නේ නැවතත් සමොරින්වරයා එවපු විශාල මලබාර් සේනාවක් පෙරටු කරගෙන සෑහෙන තරම් සිංහල සොල්දාදුවනුත් බලෙන්ම වගේ එකතු කරගෙන කෝට්ටේ ට පහර දෙන්න පැමිණෙනවා. ඒත් පෘතුගීසින්ට ගෝවෙන් ආධාර ලැබෙන නිසා මේ උත්සාහයත් ව්‍යවර්ථ වෙනවා.

නැවතත් ක්‍රි. ව. 1536 දී කෝට්ටේ අත්පත් කර ගැනීමේ අදහස මායාදුන්නේ ට ඇති වෙනවා. මෙවරත් "මාටින් ද සූසා" යටතේ ගෝවෙන් එන පෘතුගීසි සේනාව නිසා ඒ උත්සාහයත් ව්‍යවර්ථ වෙනවා. ඒත් එක්කම නැවතත් සමොරින්වරයා එවන මලබාර් නැව් මුහුදේදී පෘතුගීසි නැව් වලට පහර දෙන්න පටන් ගන්නවා. එහෙත් මෙතනදීත් මලබාර්වරුන්ට අත් වෙන්නේ අන්ත පරාජයක්.

ඉතින් මින් පස්සේ අර කපන්න බැරි අත ඉඹිනවා වගේ මායාදුන්නේ කුමාරයා අයියන්ඩිගෙන් සමාව ඉල්ලලා සමාදාන වෙනවා. හැබැයි බුවනෙකබාහු රජතුමාට ඉස්සරහ ගැන විශ්වාස නැහැ. තවත් සටන් කරන්න ඔහු මහළු වැඩියි. ඔහුට අග බිසවගෙන් ඉන්නෙත් දූ කුමරියක්. ඇය තමයි "සමුද්‍රදේවී.  මේ සමුද්‍රදේවී කුමරිය රූපශ්‍රියෙන් අග තැන්පත් කුමාරිකාවක්. ඉතින් ඇයට සැමියා වන කුමාරයාට කෝට්ටේ රාජ්‍යය හිමි වෙන නිසා ඔහු රණ ශූරයෙකු විය යුතු උනා. මේ සඳහා රජු තෝරා ගත්තේ "ජයබණ්ඩාර" කුමාරයා. බෝධිගුප්ත වංශයට අයත් ජයබණ්ඩාර, කුමරියට කැමති උනත් කුමරියගේ කැමැත්ත තිබුණේ අනෙකෙකුට. ඒ "වීදියබණ්ඩාර" කුමාරයා. ඔහු බුවනෙකබාහු රජුගේ ඥාති සොයුරියකගේ පුතෙක් (ඔහුගේ සීයා තමා "තනියවල්ලභ". මතකයි නේද? අටවන වීරපරාක්‍රමබාහු රජුගේ වෙනත් බිසවකට ලැබුන පුතෙක් තමයි ඔහු). ඒ වගේම රණ ශූරයෙක්.

ඉතින් සමුද්‍රදේවි ගේත් ජයබණ්ඩාර ගේත් මංගල්ලයට මාළිගාව ජයටම ලක ලෑස්ති වෙද්දී සමුද්‍රදේවී පසුවෙන්නේ දුකෙන්. වීදියබණ්ඩාර පසුවෙන්නේ තරහෙන්. අන්තිමට එකම ගලවීම් මාර්ගය හැටියට ඔහු තෝරා ගන්නේ ජයබණ්ඩාර ගේ මරණය. ජයබණ්ඩාරගේ නිවසට කඩා වැදිලා ද්වන්ද සටනකින් පස්සේ ඔහුව මරා දමන වීදියබණ්ඩාර කෝට්ටෙන් පලා යන්නේ රාජ උදහස නිසා. එහෙත් ටික දවසකට පස්සේ දේශපාලන අවශ්‍යතාවය හින්දම වීදියබණ්ඩාරට සමුද්‍රදේවී විවාහ කරලා දෙන්න රජතුමා කැමති වෙනවා.

මේ විදියට ඔවුන්ගේ විවාහය සිද්ධ වෙද්දී රයිගම පාලකයා වෙච්ච රයිගම්බණ්ඩාර මිය යන නිසා මායාදුන්නේ රයිගමත් සීතාවක ට ඈඳා ගන්නවා.එතනින් නොනැවතී නැවතත් කෝට්ටේට පහර දෙන්න මලබාර් හමුදාවක් ඉල්ලනවා. ඒත් මෙවරත් මිගෙල් පෙරෙයිරා යටතේ ඉන්දියාවෙන් එන පෘතුගීසි සේනාව ඔවුන්ව විනාශ කර දමනවා. එතනින් නොනැවතී සිංහල හමුදාවත් එකතු කරගෙන මායාදුන්නේ හඹා යන්නට ඔවුන් රජු කැමති කරවා ගන්නවා. ගම්බිම් ගිනි තබමින් ඉදිරියට එන පෘතුගීසින් ගැන ආරංචි වන මායාදුන්නේ වහාම බුවනෙකබාහු රජුගෙන් සමාව ඉල්ලා දූතයෙක් කෝට්ටේට යවනවා. මේ නිසා මිගෙල් පෙරේරා ගේ විරෝධය මැදම සටන නැවැත්වීමට අණ කරනවා. මේ වෙලාවේ සටන නවත්වන්න නම් මිගෙල් පෙරේරා කොන්දේසි කිහිපයක් ඉදිරිපත් කරනවා.

1. මායාදුන්නේ ගේ පුතා වෙච්ච "ටිකිරි බණ්ඩාර" කුමාරයාව ඇප කරුවෙක් හැටියට ගෙන්වා ගැනීම (මේ අනුව ටිකිරි බණ්ඩාර කුමාරයාව ගැහැණියකගේ රැකවරණය යටතේ කෝට්ටේ ට යවනවා)
2. මලබාර් සේනා නායකයින් සිව්දෙනා පෘතුගීසින් වෙත බාර දීම (මේ කොන්දේසියට යටත් වෙන්න මායාදුන්නේ කොයි තරම් අකමැති උනත් වෙන විසඳුමක් නැති නිසා එකඟ වෙනවා. මේ නිසා ඔහුට සමොරින් වරයාගේ පක්ෂපාතීත්වය ත් නැති වෙනවා)
3.  මායාදුන්නේ අල්ලා ගත් කෝට්ටේ ට අයත් ප්‍රදේශ නැවත බාර දීම

                                                 ~~~~~~~~~~~~~


මේ අතරේ කෝට්ටේ රජ මාළිගාවේ නොසිතූ කරදරයක් ඇති වෙනවා. වීදියබණ්ඩාර ට යුධමය කටයුතු නිසා පිට පළාත් වලට යන්න සිදු වෙනවා. ඒ අතරේ මාළිගාවේ ආරක්ෂාව බාරව ඉන්නේ "දියේගෝ  ද අරව්ජෝ" කියලා පෘතුගීසි නිලධාරියෙක්. මේ මනුස්සයා එච්චර හොඳ චරිතයක් තියන කෙනෙක් නෙමෙයි. සමුද්‍රදේවී ටත් අනවශ්‍ය විහිලු කරන එක ඔහුගේ කැත පුරුද්දක්. මේක නොඉවසන සමුද්‍රදේවී ඔහුට බැනලා පන්නා ගන්නවා. ආපහු මාළිගාවට එන වීදියබණ්ඩාර ට මේ ගැන ආරංචි උනාට පස්සේ දේවියගේ ප්‍රශ්න කරලා තරහෙන් අර පෘතුගීසි නිලධාරියා සොයා යනවා. ඒත් ඔහුව සොයා ගන්න බැරි වෙද්දී ඔහුගේ තරහ තවත් වැඩි වෙනවා.



මාළිගාව පුරාම පෘතුගීසි නිලධාරියාත් දේවියත් ගැන දූෂමාන ආරංචි පැතිරෙද්දී වීදියබණ්ඩාර දේවියත් සැක කරන්න පටන් ගන්නවා. අන්තිමේ තීරණයකට එන වීදියබණ්ඩාර, දේවියට ආදරෙන් කතා කරලා උයනේ ඇවිදින්න එක්ක යනවා. දියවන්නාවේ ඉවුර ළඟටම ආවට පස්සේ  දේවියට ඔහුගේ වෙනස් වීමක් පේනවා. ඉතින් කාරණය අහලා බැලුවම ඔහු කියන්නේ "මම මේ තරම් ඔබට ආදරය කරද්දීත් අර වගේ ආරංචි පැතිරෙන්න දෙන්නේ ඇයි?" කියලයි.  දේවිය අහිංසකයි කියලා කොයි තරම් කිව්වත් ඔහු කියන්නේ "අහිංසක උනත් නූනත් මේ අවනම්බුවේ ඉවරයක් දකින්න නම් උඹත් ඉවර වෙන්නම ඕනේ" කියලා. එහෙම කියලා සමුද්‍රදේවී දියවන්නා ඔයේ රැළි අතරට තල්ලු කර දමනවා.

කෝට්ටේ සුන්දරිය ගේ අවසානය සිද්ධ උනේ අන්න එහෙමයි. මේ සිද්ධිය ගැන පොඩ්ඩි ලියපු කතාව මෙතන තියනවා.



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...